คุยกับแอคชัวรี - ทำไมถึงเกลียดเลข

เห็นว่าสวัสดีแอคชัวรีได้มีไอเดียอยากจะให้วารสารสวัสดีแอคชัวรีได้มีโอกาสให้ผู้อ่านได้เขียนจดหมายตอบโต้กันบ้าง ผมจึงอยากเขียนหัวข้อเพิ่มเติมในสวัสดีแอคชัวรี ซึ่งก็เลยถือโอกาสมาเขียนเรื่องเล่าสู่กันฟัง โดยทางทีมงานอยากจะได้คำถามจากผู้อ่านทั้งในวารสารที่ตีพิมพ์จริงหรือจากในเว็ปไซด์ของเรา ที่ถามเรื่องอะไรก็ได้ ไม่เกี่ยงว่าจะมีสาระมากหรือน้อย หรือน้อยที่สุด เพื่อที่จะให้แอคชัวรีตอบคำถามในมุมมองของแอคชัวรีกันดู

บางคำถามก็มีที่เกี่ยวกับการเคลมของประกัน หรือการซื้อประกัน และก็มีอีกหลายคำถามที่เกี่ยวกับการอยากจะเป็นแอคชัวรี แต่คราวนี้อยากจะหักมุมมาขอเริ่มประเด็นที่ผู้อ่านบางคนมีคำถามค้างคาใจอยู่ตั้งแต่สมัยเด็ก

สำหรับคนที่ไม่ชอบวิชาเลข หรือเวลาเห็นตัวเลขทีไรก็จะปวดหัว มึนตึ้บ รู้สึกเหมือนมีอาถรรพ์อะไรมาเข้าสิง ถ้าเป็นเช่นนี้แล้ว เคยถามตัวเองมั๊ยครับว่า ทำไมถึงเกลียดเลข ทำไมต้องมีคณิตศาสตร์ให้เรียน คณิตศาสตร์คืออะไร ทำยังไงถึงจะทำเลขเก่งขึ้น ผมเองก็เคยประสบกับปัญหาเหล่านี้เมื่อตอนที่เป็นเด็กอยู่เหมือนกัน

โดยส่วนตัวแล้วผมเชื่อว่าการจะชอบอะไรสักอย่างหนึ่ง มันขึ้นอยู่กับว่าเรามีความสุขอยู่กับสิ่งที่กำลังจะทำอยู่หรือไม่ การจะทำอะไรหรือเรียนวิชาใดๆ ให้ดีนั้น คงจะหนีไม่พ้นที่จะต้องมีความรู้สึกชอบสิ่งนั้นๆ หรือวิชานั้นๆ ก่อน แล้วการที่คนเรียนจะไปชอบวิชาไหนๆ นั้นก็มีส่วนขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมรวมถึงพี่เลี้ยง เจ้านาย หรือครูคนที่สอนวิชานั้นๆ อยู่ด้วย ยกตัวอย่างเช่น บางคนบอกว่าไม่ชอบครูสอนเลข แต่ก็ชอบวิชาเลขอยู่ อันนี้ก็มีให้เห็นถมไป

การที่เราจะชอบสิ่งนั้นๆ วิชานั้นๆ หรือคนๆ นั้นหรือไม่ ส่วนหนึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับใจของเราอยู่เหมือนกัน และก็แน่นอนว่าเราคงจะไปบังคับจิตใจของเราเองจากเกลียดให้กลายเป็นชอบนั้นก็คงจะเป็นไปไม่ได้ในชั่วค่ำคืน แต่เราคงจะแย้งว่าได้ว่าไม่มีมิตรหรือศัตรูที่อยู่ถาวรในโลกแห่งความเป็นจริง เดือนนี้เกลียดแต่เดือนหน้าอาจจะชอบก็ได้ หรือบางคนยิ่งเกลียดยิ่งรักก็มี แต่ยังไงก็ตาม การเปลี่ยนใจจากไม่ชอบให้เป็นชอบนั้นมันไม่ง่ายเลย เว้นเสียแต่ว่าเราจะสามารถหาเหตุผลมาเปลี่ยนใจของเราเองได้ แต่ถ้ายังไม่ได้ ก็คงต้องหาเหตุผลอย่างอื่นมาทำใจกัน จะอย่างไรซะ ทำสิ่งนั้นๆ ด้วยความสุขใจก็เป็นพอ และการจะชอบหรือเกลียดนั้นก็ขึ้นกับสภาวะของจิตใจเรา (State of mind)

เราลองมาดูเหตุผลเกี่ยวกับความสนุกหรือความสำคัญของคณิตศาสตร์กันเถอะครับ เผื่อว่าจะเปลี่ยนทัศนคติกันได้ และผมก็เคยเปลี่ยนจากเกลียดเป็นชอบได้ด้วยเหตุผลเหล่านี้ครับ

ในมหาวิทยาลัยนั้น ภาควิชาคณิตศาสตร์นั้นจะอยู่ในคณะวิทยาศาสตร์ เพราะว่าเค้าถือว่าคณิตศาสตร์นั้นคือภาษาสำหรับวิทยาศาสตร์ทั้งปวงนั่นเอง อย่างโลกยุคดิจิตอลหรือในหนังเรื่อง Matrix ทั้งสามภาคนั้น ก็ล้วนแต่มีเลข 0 หรือ 1 กันทั้งนั้น หรือจริงๆ แล้ว โลกที่เราเห็นกันอยู่ทุกวันนี้ก็คือ 0 กับ 1 อยู่นั่นเอง

คณิตศาสตร์นั้นไม่ต้องสร้างผ่านกระบวนการทดลองด้วย มันเป็นภาษาของมันอยู่เพื่อมีไว้ใช้สื่อสารในตัวของมันเอง มันเป็นภาษาที่อธิบายปรากฎการณ์ทางธรรมชาติได้อีกด้วย อย่างบางคนเห็นนกเดินๆ อยู่ดีๆ ก็อยากจะสร้างสมการ “การเดินของนก” ขึ้นมาก็ได้ ซึ่งรับรองว่ามันต้องมีสูตรสมการแบบจำลองการเดินของนกอยู่แน่นอน (แต่จะทำไปทำไมกันล่ะ คนทำคงอยากรู้อยากเห็นจริงๆ)
การเรียนคณิตศาสตร์นั้นก็คงเป็นเหมือนภาษาอีกภาษาหนึ่งที่ต้องเรียน ซึ่งคงมีความสำคัญไม่น้อยไปกว่า ภาษาอังกฤษ ภาษาจีน หรือภาษาไทย ซึ่งภาษาอื่นๆ นั้นต้องฝึกฝนทั้งฟัง พูด อ่าน เขียน แต่ภาษาคณิตศาสตร์นั้น แค่ฝึกฝนให้เขัาใจถึงหลักการและเหตุผลก็พอ เค้าว่ากันว่าถ้าฝึกภาษาของวิทยาศาสตร์อันนี้มากกว่า 5 ปีติดต่อกันแล้ว จะทำให้สมองได้รับการพัฒนาขึ้น คิดเป็นเหตุเป็นผลได้เร็วและแม่นยำขึ้น หรือเอาเป็นว่ามีหยักสมองที่มากขึ้นก็แล้วกันครับ

ฟังดูแล้วรู้สึกเหมือนจะง่ายขึ้นดี คณิตศาสตร์นั้นยิ่งเรียนจึงยิ่งฉลาดและเป็นพื้นฐานของวิชาวิทยาศาสตร์ที่เหลืออีกต่อไป แถมยังอาจเป็นพื้นฐานของภาษาอื่นๆ ได้อีกด้วย ที่เหลือก็แค่หัดฝึกฝนทำแบบฝึกหัดเยอะๆ ให้ภาษานี้ซึมซับเข้าไปไว้ในสายเลือด แต่อย่าทำจนถึงกับกระอักเลือดออกมานะครับ เราควรจะเดินทางสายกลางกันไว้ดีกว่า ขอให้จิตใจเรามีความสุขไปกับมันแล้วมันจะชอบคุณเอง

“คุณชอบวิชาคณิตศาสตร์ขึ้นมาหรือยังครับ”

โดย พิเชฐ เจียรมณีทวีสิน (ทอมมี่) - นักคณิตศาสตร์ประกันภัย / แอคชัวรี

Certified by Society of Actuaries of USA, UK, and Thailand